12 Haziran 2015 Cuma

23 Yıllık Hayata 5 Ay Mola

Hayatımda hiç hissetmediğim duygular içerisindeyim. Ömrümün tamamı Ankara'da geçmişti Erasmus'tan önce. Hiç ayrılmamıştım Ankara'dan bu kadar uzun süreli. Ve şimdi dönüş hazırlıklarına yavaş yavaş başlıyorum ; ufaktan toparlanıyorum. Her sabah uyandığımda içim buruk
; sanki 5 ay önce yeniden doğmuşum , hayat bitecek birkaç hafta sonra, burayı terkettiğimde.

İlk zamanlar hiç bilmiyordum böyle hissedeceğimi , farkında değildim pek olayın. 4 buçuk ay sonra farkettim ki ben buraya alışmışım az çok.Düzenimi kurmuşum.

Şu aralar sabahları uyanamıyorum içim bir kötü oluyor, neden bilmiyorum. Burada yıprandım biraz temizlik, yeni ilişkiler, yeni insanlar, yeni arkadaşlar derken. Gerçekten inanılmaz bir tecrübeymiş, ne kattığını anlatamam çünkü daha önce hiç hissetmediğim hiç tatmadığım hiç denemediğim duyguları yaşattı bana burası. Er ya da geç döneceğimi biliyordum tabii ki , fakat, her ayrılık erken olurmuş.

Herşeyimin kıymetini anladım. Memleketin , alışılan düzenin , alışılan dostların , alışılan yemeklerin , ananın , babanın , ailenin akrabaların. Burada herşey geçiciydi, kalıcı olan şeylerin kıymetini anladım ; hani olur ya birşey hergün sizdeyse kıymetini pek bilmezsiniz , işte o varlıklar için hergün şükretmek, hergün onları sevmek gerektiğini anladım.

Üzüntüden karnım ağrıyor, sürekli ağzımdaki etleri ısırıyorum son günlerde. Gerçekten neden hiç bilmiyorum. İlginç birşey yok , bura öyle heryerden şarapların aktığı , güneşin hiç batmadığı herkesin aşık olduğu bir cennet değil. Ev havuzlu triplex değil. Altımda ne motor ne araba var. ama alıştığın yerden vazgeçmek insanı yıkıyormuş gerçekten.

Gelirken de uçakta gözlerim dolmuştu, o his daha farklıydı. Bu his bambaşka, iyi ki bizim bölümdeki diğer hıyarlar yazmamış ta erasmus ben gittim ehe ehe.

Dönünce daha azimli daha hırslı daha çalışkan olmak en büyük temennim.Daha çok uğraşacağım; zamanı , elimdeki imkanları daha iyi değerlendirmeye çalışacağım. Elimden gelenin en iyisini deneyeceğim.Ayrıca; bol bol şükredeceğim sahip olduğum herşeye , tanıdığım insanlara, aileme, beni sevenlere... bol bol mutlu etmek istiyorum onları.

Neyse, hiç fotoğraf koyamadım , duyguların fotoğrafı olmuyor. Aklımdaki dönüş yazısı kesinlikle bu değildi. Videolu fotolu eğlenceli bir yazı yazmayı planlıyordum birsürü fotoğraf video çektim. Farkettim ki öyle bir yazı yazacak hislere sahip değilim şu an.

Her duyguyu tatmalı insan kısa ömründe, sizin de bu duyguları tatmanızı isterdim. Malesef birçoğunuz için çok geç.

birkaç hafta sonra müthiş bir yazıyla ve enerji dolu olarak tekrar görüşeceğiz sizinle.

Öpüldünüz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder